فرآیندی در مورد نحوه مدل سازی با فایل های گرافیکی دو بعدی. موارد زیر 2 بعدی است:

اول از همه، من چنین 2 بعدی را دیدم. اگر بخواهم الگو بگیرم، ابتدا تفکرم را تحلیل و شفاف می کنم. طبق گفته نهاد، من تقریباً شش طرف را می بینم، بالا و پایین، چپ و راست، جلو و عقب.

1. زیر هواپیما.

2. سطح منحنی بالای: سطح باید به طور جداگانه ترسیم شود و محدودیت های مربوطه عمدتاً از طریق بخش C-C و مقطع D-D انجام می شود.

3. چپ، راست، جلو و عقب: در هواپیما پیش نویس وجود دارد. در این حالت عموماً برای کشیدن از اکسترود + کشش استفاده می شود. شما همچنین می توانید منحنی مربوطه را رسم کنید و با دستور سطح مربوطه رسم کنید، اما این فرآیند دست و پا گیر است.

پس از مشخص شدن ایده کلی تصویر، نگاهی به جزئیات، عمدتاً یک تصویر مربع و یک دایره که تاثیری بر تصویر کلی ندارد، جداگانه بکشید و ایده کامل می شود.

زیر رندر تمام شده است، لطفاً به آن مراجعه کنید:

نکات:

1. انتخاب موقعیت سیستم مختصات: به طور کلی مکانی را انتخاب کنید که نقطه شروع بعد بیشترین یا مرکز متقارن شکل متقارن است. اگر به تصویر نگاه کنید، تقاطع بخش C-C و DD بهترین است.

2. منحنی کمکی که هنگام ترسیم تصاویر استفاده می کنیم باید به موقع به خطوط کمکی (خطوط چین) تبدیل شود که به ویژه برای طرح های پیچیده مهم است.

مبدا مختصات: بالا و پایین متقارن، چپ و راست با توجه به بخش DD P7 =81+26/2.

تصویر طرح روی سطح پایین کامل شده است.

نکات:

1. تقارن بالا و پایین:

آینه قوس بالایی پایین می رود

مرکز دو کمان سمت چپ و راست روی XC است

2. هنگام کوتاه کردن منحنی، توجه ویژه ای به این موضوع داشته باشید که آیا خطوط کوتاهی در گوشه ها باقی مانده است یا خیر.

3. وقتی نقطه محدودیت روی یک خط مستقیم است، عادت بهتر این است که ابتدا خط مستقیم را انتخاب کنید و سپس انتخاب نقطه را سریعتر انجام دهید.